Przejdź do zawartości

Leonard Seweryński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leonard Seweryński
Ilustracja
Leonard Seweryński (MP 1923)
Pełne imię i nazwisko

Leonard Karol Seweryński

Data urodzenia

15 października 1885

Dorobek medalowy
Mistrzostwa Polski seniorów
złoto Kraków 1923 100 m stylem dowolnym
złoto Kraków 1923 sztafeta 4 x 45,2 m
Odznaczenia
Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny)

Leonard Karol Seweryński[1] (ur. 15 października 1885, zm. ?) – porucznik piechoty Wojska Polskiego, inżynier, pływak, przedsiębiorca.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 15 października 1885. W C. K. Armii został mianowany kadetem w rezerwie piechoty z dniem 1 stycznia 1910[2]. Był przydzielony do 3 Tyrolskiego pułku Strzelców Cesarskich w Rovereto[3][4][5][6]. Podczas I wojny światowej został awansowany na stopień porucznika w rezerwie piechoty z dniem 1 lutego 1916[7]. Jako oficer nadkompletowy 3 Tyrolskiego pułku Strzelców Cesarskich do 1918 był oficerem oddziału samochodowego (Kraftfahrtruppe, do 1918 Autotruppe)[8][9][10].

Po zakończeniu wojny został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany na stopień porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[11][12]. W 1923, 1924 był oficerem rezerwowym 33 pułku piechoty w Łomży[13][14]. W 1934 jako porucznik rezerwy piechoty był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr I jako oficer po ukończeniu 40 roku życia i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III[15].

Podczas mistrzostw Polski w pływaniu 1923 w Krakowie (2 września 1923) startując w wieku niespełna 38 lat i reprezentując WKW Warszawa zdobył złoty medal w wyścigu na 100 m stylem dowolnym oraz złoty medal w sztafecie 4 × 45,2 m (wraz z nim w ekipie WKW płynęli por. Kazimierz Dobrowolski, mjr Wiktor Szandorowski, por. Władysław Kuncewicz)[16].

Wraz z Zygmuntem Andruszkiewiczem był zarządcą Towarzystwa Handlowo-Przemysłowego „Produkt” sp. z o.o., zarejestrowanego w 1921 w Warszawie i zajmującego się handlem[17], w 1929 będącego w likwidacji[18]. Wraz z inż. Mirosławem Bagockim był zarządcą Towarzystwa Handlowo-Przemysłowego „Panaut” sp. z o.o., zarejestrowanego w styczniu 1929 w Warszawie i zajmującego się wytwarzaniem i handlem patentowanych kłódek, w tym kłódki pancernej[19]. Do 1939 figurował pod adresem ul. Siennej 41 w Warszawie[20].

Odznaczenie

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. W ewidencji wojskowych C. K. Armii był określany w języku niemieckim początkowo jako „Leonhart Seweryński” (do 1914), a potem „Leonhard Seweryński” (podczas I wojny światowej).
  2. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1911. Wiedeń: 1910, s. 833.
  3. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1911. Wiedeń: 1910, s. 673.
  4. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1912. Wiedeń: 1911, s. 677.
  5. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1913. Wiedeń: 1912, s. 716.
  6. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1914. Wiedeń: 1914, s. 590.
  7. Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916, s. 149.
  8. Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916, s. 874.
  9. a b Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917, s. 1182.
  10. Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 1496.
  11. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 489.
  12. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 428.
  13. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 222.
  14. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 207.
  15. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 13, 810.
  16. Zawody pływackie o mistrzostwo Polski. „Stadjon”. Nr 19 (23), s. 12–13, 5 września 1923. 
  17. Obwieszczenie. „Tygodnik Handlowy”. Nr 11-12, s. 146–147, 15 marca 1922. 
  18. Obwieszczenie. „Polska Gospodarcza”. Nr 28, s. B. IV, 15 marca 1932. 
  19. Wpisu do rejestru handlowego. „Przemysł i Handel”. Nr 8, s. X, 15 marca 1929. 
  20. Spis abonentów sieci telefonicznej m.st. Warszawy P.A.S.T. Warszawskiej Sieci Okręg P.P.T.T. rok 1939/40. Warszawa: 1939, s. 346.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]